برای درمان زخم ابتدا باید نوع زخم ها را به خوبی شناخت تا درمان مناسب با آن صورت بگیرد.
زخم ها دارای انواع متفاوتی هستند که در دو دسته ی کلی زخم های باز و بسته قرار میگیرند.
هرگونه زخمی که پوست آسیب دیده و قسمت های داخلی و زیر پوست با محیط بیرون در ارتباط باشد را زخم باز و در صورتی که زخم بدون آسیب به پوست و به صورت داخلی باشد را زخم بسته میگویند.
هر کدام از این زخم ها با دلایل متفاوت و به شکل متفاوت میتوانند وجود داشته باشند.
- زخم دارای عفونت
عفونت زخم، زمانی اتفاق میفتد که میکروب ها مانند باکتری ها در داخل پوست آسیب دیده و زخم رشد کنند.
علائم می تواند شامل افزایش درد، تورم و قرمزی باشد.
عفونت های شدیدتر ممکن است حالت تهوع ، لرز یا تب ایجاد کند.
درپی درمان این نوع زخم باید از محصولی استفاده کرد که در ابتدا اثر آنتی میکروبیال داشته باشد زیرا باعث کنترل عفونت میشود . تراکم باکتری های زخم را کم کند.
رطوبت بافت این نوع زخم ها باید کنترل شود و اگزودا (ترشحات) مدیریت شود.
همین طور بافت های دارای ترشحات عفونی بوی بدی میگیرند که با درمان این نوع زخم ها میتوان از بوی بد این زخم ها کاست.
پانسمان مناسب این نوع زخم ها باعث پاک کردن زخم, متعادل کردن رطوبت زخم و محافظت در برابر آلودگی ها و باکتری ها میشود.
ترشح این نوع زخم ها میتواند به دو صورت متوسط و کم باشد.
در صورت داشتن ترشح متوسط میتوان ازمحصولاتی چون محلول طباسپت ,طباگرن پلاس نقره و طبافلکس استفاده کرد.
و در صورت داشتن ترشح کم محصولاتی چون محلول طباسپت, طبادرم پلاس نقره, طبابرن و طبافلکس پیشنهاد میشود.
- زخم نکروتیک
منظور از زخم نکروتیک, زخم با بافت مرده میباشد.
هدف اول در درمان این زخم هیدراته کردن و آبرسانی به بافت این نوع زخم میباشد.
و با رطوبت رسانی به این بافت باعث ارتقا دبریدمان یا همان رفع و برداشت این بافت مرده از روی زخم مورد نظر بشویم.
ترشح این نوع زخم ها میتواند به دو صورت متوسط و کم باشد.
در صورت داشتن ترشح متوسط میتوان ازمحصولاتی چون محلول طباسپت ,ژل ایکس طباسپت و طبافلکس استفاده کرد.
و در صورت داشتن ترشح کم محصولاتی چون محلول طباسپت, ژل ایکس طباسپت و طبافلکس پیشنهاد میشود.
- زخم اسلاف
زخم اسلاف همچون زخم نکروتیک شامل سلول های مرده ای است که محیطی کاملا مناسب برای رشد باکتری ها و ایجاد عفونت میباشد.
این نوع زخم باعث به وجود امدن بافت فیبرینی روی پوست میشود.
بافت فیبرینی در واقع همان بافت لخته شده ی خون ناشی از زخم میباشد.
در نتیجه در طی درمان این بیماری در ابتدا باید بافت فیبرینی را بر طرف نمود و ترشحات زخم را مدیریت کرد.
و با درمان به موقع و مناسب زخم ایجاد شده از ایجاد عفونت جلوگیری کرد.
در نتیجه مجموعه فعالیت هایی که برای درمان این نوع زخم باید انجام داد شامل رفع بافت اسلاف و مرده میباشد که یکی از آنها مرطوب کردن زخم و پاک کردن زخم میباشد.
در صورت داشتن ترشح متوسط میتوان ازمحصولاتی چون محلول طباسپت , طباگرن پلاس نقره, ژل ایکس طباسپت و طبافلکس استفاده کرد.
و در صورت داشتن ترشح کم محصولاتی چون محلول طباسپت, ژل ایکس طباسپت و طبافلکس پیشنهاد میشود.
- زخم گرانولاسیون
گرنولاسیون زخم به تشکیل بافت جدید و عروق خونی در محل زخم طی فرایند ترمیمی گفته می شود.
در اینگونه زخم ها باید آنژیوژنز تقویت شود.
آنژیوژنز باعث ایجاد مویرگ های جدیدی میشود که این مویرگ ها کمک یه ترمیم زخم میکنند.
این نوع زخم ها اصولا دارای ترشحاتی هستند که یکی از درمان های این زخم ها کنترل ترشحات و اگزودای این زخم هاست.
برای تسریع بهبود باید رگزایی یا همان بافت گرانوله با سرعت بیشتری تولید شود.
در صورت داشتن ترشح متوسط میتوان ازمحصولاتی چون محلول طباسپت ,طباگرن پلاس نقره و طباگرن استفاده کرد.
و در صورت داشتن ترشح کم محصولاتی چون محلول طباسپت ,طبادرم و طبادرم پلاس نقره پیشنهاد میشود.
- زخم اپیتلیزاسیون
این نوع زخم دارای ترشح و اگزودا است.
برای بهبود این نوع زخم باید اگزودا و ترشح را کنترل کرد.
بافت اپیتلیزه در بدن تقویت شود تا زخم بتواند بهبود یابد و اسکار های ایجاد شده کاهش پیدا کنند.
طی درمان باید از این بافت ها محافظت شود و از ایجاد زخم جدید جلوگیری شود تا به صورت کامل ترمیم شود.
در صورت داشتن ترشح متوسط میتوان ازمحصولاتی چون محلول طباسپت, و طباگرن استفاده کرد.
و در صورت داشتن ترشح کم محصولاتی چون محلول طباسپت و طبادرم پیشنهاد میشود.